Dat zul je een trotse Fries niet snel horen zeggen. Als import-Fries gekomen, via de Randstad, uit het bourgondisch Brabant, zeg ik het dan maar: “Het leven is goed in het Friese land”.  Dat mag tot in alle windhoeken gezegd worden.

Het is alweer zo’n 22 jaar geleden toen ik tijdens mijn hernieuwde kennismaking alle vooroordelen overboord moest zetten. Vanuit hartje Amsterdam was ik, inclusief het zoeken van een parkeerplaats, in iets meer dan een uur op plaats van bestemming; Leeuwarden. Tot mijn grote verbazing liep er niemand op klompen. Bij de sanitaire stop moest ik concluderen dat er zowel stromend water als een riool aanwezig was. Het bestellen van een kop koffie ging ‘gewoon in het Nederlands’ en werd met heel veel gastvrijheid op de tafel gezet. Wat nou stugge Friezen!

Oké toegeven ik heb ook moet wennen. Soms zelfs schrikken of noem het verbazing. Een van de eerste uitspraken die ik hoorde was: “Doe maar gewoon, dan doen we al gek genoeg”. De daad bij het woord voegen, dat maakt de Fries al zo’n veel mooier & aangenamer persoon. Iedereen kent iedereen. Afspraak is afspraak. Met ons ‘Mienskip’ verslaan wij vriend en vijand. Laat maar komen die Elfstedentocht.

De Friese taal; laten we deze levend houden! Toeristen waarderen zelfs mijn beperkte Friese vocabulaire . U zou het accent eens moeten horen. Een beetje zoals wijlen Z.K.H. prins Bernard Nederlands sprak. Dit alles kan niet anders voelen dan een warme deken die omgeslagen wordt.

Daarbij tot slot: Als een Fries je eenmaal in zijn armen heeft gesloten is dat onvoorwaardelijk. Je kan en mag dan fouten maken. Dat stemt mij als, Brabander dan weer gerust. Mocht u deze column niets vinden, dan komt er weer een volgende kans. Tot die tijd ben en blijf ik trots op Us Fryslãn.